Teatr Brigittines: harmonijna rozbudowa dzięki stali odpornej na czynniki atmosferyczne

Projekt rozbudowy teatru Brigittines, zrealizowany w Brukseli przez włoskiego architekta Andreę Bruno we współpracy z belgijskim biurem projektowym SUM, łączy budowę nowego budynku z renowacją małego barokowego kościoła z 1663 r.

Szczegółowe informacje

Kiedy renowacja przywraca nowy budynek do życia

Przez długi czas opuszczony i zrujnowany budynek został przejęty  przez grupę awangardowych artystów, którzy wykorzystując jego przestrzeń do swojej twórczości, wyrażali pragnienie przeprowadzenia w nim innowacyjnego remontu. Stary barokowy kościół, dawniej należący do klasztoru, otoczony obecnie ogrodami, znajduje się zaledwie kilka metrów od wielopiętrowego budynku, zbudowanego bez nawiązania do jego otoczenia. Celem zespołu projektowego, po przeprowadzeniu analiz, badań i sporządzeniu szkiców, było stworzenie projektu, w którym fasada małego kościoła będzie wyróżniała się na tle dużego budynku tuż za nim.

Rozwiązaniem architektonicznym było zatem przywrócenie istniejących elementów i nadanie budynkowi nowej funkcji i witalności. Idea projektu polegała na podwojeniu lub "sklonowaniu" istniejącej architektury kościoła i przekształceniu go w pomnik historyczny, ale żywy i użyteczny, będący aktywną częścią naszej kultury.

Stal odporna na czynniki atmosferyczne jako protagonista architektury

Zastosowany materiał stał się protagonistą tego projektu renowacji: odporna na czynniki atmosferyczne stal, sprzedawana przez firmę ArcelorMittal pod nazwą Indaten®. Materiał ten stał się autentycznym bazowym materiałem budowlanym, tak jak kiedyś była nim miedź. Jego szczególną cechą jest "odczuwanie" upływu czasu: na przestrzeni lat zmienia się i rozwija patynę, stwarzając nową estetykę.

Wybór tego materiału, jego ciepłego koloru i szczególnych cech powierzchni, jest nie tylko związany z jego zdolnością starzenia się, ale wynika również z chęci nadania budynkowi nowego wyglądu, zmieniającego się wraz ze światłem, i naśladowania tradycyjnych materiałów, takich jak kamień i cegła, użytych do budowy kościoła.

Oprócz nowego budynku, cała tylna część starego kościoła została całkowicie pokryta stalą Indaten®, a front pozostał z cegły i kamienia.

Aspekty architektoniczne i technologiczne

Nowy siedmiopiętrowy budynek, znajdujący się w bliskiej odległości od kościoła, ma wszystkie udogodnienia wymagane przez grupę artystów. Pomiędzy tymi dwoma budynkami zbudowano schody, umożliwiające dostęp do wszystkich 7 pięter nowego budynku.

Część elewacji frontowej wykonana jest z pozaginanej blachy stalowej a panele zostały użyte na jelewacjach bocznych. Złożone arkusze stali o grubości 5 mm zostały zamocowane na wewnętrznej stalowej siatce, w celu uzyskania idealnie płaskiej powierzchni.

Forma architektoniczna budynku, podobna do wielkiej metalowej skrzynki, spełnia określoną funkcję: na ostatnim piętrze znajduje się sala prób z  najnowocześniejszym wyposażeniem technicznym, której dźwiękochłonne ściany o grubości 40 cm mają za zadanie izolować od hałasów dobiegających z zewnątrz, a zwłaszcza odgłosów szybkiego pociągu do Brukseli, którego linia przebiega w odległości zaledwie kilkuset metrów.

Szczególną uwagę zwrócono również na małe szczegóły architektoniczne i technologiczne, które znacząco przyczyniają się do nowego wyglądu budynku: pęknięcie, widoczne w panelach elewacyjnych, uzyskane przez złożenie materiału w celu uwidocznienia barokowych okien jest tego przykładem. Zainstalowany w tym otworze projektor oświetla budynek w nocy, nadając mu bardzo delikatny widok.

Wykończenie budynku uroczo odwzorowuje kształt sąsiedniego kościoła, którego biały dach wykonany jest ze stali nierdzewnej.

Podsumowanie

Po ukończeniu budowy można zobaczyć nie tylko to, w jaki sposób cała powierzchnia kościoła mogłaby zostać powielona dzięki nowej technologii budowlanej, ale także w jaki sposób teatr wyróżnia się od istniejącego w tle budynku z betonu zbrojonego. Architektura kościoła tworzy jednoczesny dialog i kontrast z otaczającym go środowiskiem.

W projekcie architektoniczym poszukiwano rozwiązania problemu kontrastu pomiędzy "starym", a "nowym" w spójny, harmonijny i "miękki" sposób: małe sztuczki i mistrzowskie wykorzystanie materiałów, które, choć  niezaprzeczalnie współczesne (jak stal w ogóle, a zwłaszcza stal odporna na czynniki atmosferyczne), nawiązują dialog z tradycją i istniejącymi budowlami.

Szczegóły projektu

  • Bruksela
  • Belgia
  • Architekt:
    Andrea Bruno, Turyn
    SUM Project, Bruksela
  • 2007
  • Biuro inżynieryjne:
    Ney & Partners SA (konstrukcja)
    Gei (instalacje)
    Seco (nadzór techniczny)
    Venac (akustyka)
  • Wykonawca:
    Denys nva